Visité!!!

Dames en Heren; Goedemorgen, goedemiddag, goedenavond, of misschen wel goedenacht.

Tijd voor een update vanuit Zuid-Korea! De afgelopen tijd heb ik een stukje thuis over de vloer gehad. Het begon eerst met de visite van pap & mam, die een dikke week later gevolgd werd door de lang verwachte meetup met Lonneke! Een kleine samenvatting van wat er de afgelopen weken is voorgevallen.

Het is alweer bijna een maand geleden sinds dat pap en mam aankwamen in Seoul! Ik had ze beloofd om ze op het vliegveld op te halen. Er kwamen ongeveer 50 vliegtuigen aan op het moment dat zij ook aankwamen, en er eentje die vertraging had. U krijgt 10 punten voor het raden welk vliegtuig dit was. Juistem!! Pap en mam zouden eerst een dikke week in Seoul verblijven, waarna ze nog ‘even’ door vlogen naar Dubai voor de nodige zon-uren. Enfin, ik kan me de volgorde van wat ze hebben gedaan niet exact meer herinneren maar dat doet er ook niet zo heel veel toe. Ik had wel gewoon mijn schoolverplichtingen dus ik heb ze een aantal dagen zelf op pad gestuurd, iets wat ze overigens prima is af gegaan! Samen hebben we wel iedere avond samen gegeten, en s’avonds hebben we ook aardig wat dingen gedaan. Aantal dingen die we hebben gedaan zijn; fietsen aan de Han-River, Seoul N Tower, DMZ zone, oorlogsmuseum, en dan zijn er vast nog heel veel dingen die me even niet zo binnen schieten! De DMZ zone is wel leuk om even toe te lichten. Voor degenen die niet exact weten wat de DMZ zone is, DMZ staat voor demilitarized military zone. Dit is een feit een strook land tussen Zuid- en Noord-Korea. Een soort grijs gebied, wat voor veiligheid dient. Voor deze twee landen is het beter dat ze worden gescheiden door een strook land van 2 kilometer, dan dat ze gescheiden worden door een klein geografisch lijntje kan ik u verzekeren. Tijdens deze tour konden we vanuit een uitkijkpunt naar Noord-Korea zwaaien en kijken, wat opzich wel apart was. Ander onderdeel van deze tour was dat je in een soort tunnel kon, gegraven door Noord-Korea om het Zuiden te infiltreren. Deze tunnel lag 350m diep in de grond en had een lengte van pakweg 400 meter als ik het me goed kan herinneren. Gewapend met onze veiligheids-helmen gingen we de tunnel in en op een bepaald moment kon je niet meer verder lopen in de tunnel en vanaf dat punt was het nog geen 200 meter naar de officiele grens met Noord-Korea, zeker apart dus! Ik denk dat pap en mam een heel behoorlijk beeld hebben gekregen van de stad en het land waar ik nu toch al een dikke drie maanden in rondloop. Vaak heb ik proberen uit te leggen via de Skype of Whatsapp hoe het hier precies is, maar dat blijft toch altijd lastig. De sfeer, de cultuur, het eten, dat is toch iets wat je moet proeven en valt lastig uit te leggen en te begrijpen als je er zelf niet bent geweest. Daarom vond ik het ook super dat ze zijn langsgekomen! Nadat ze weer op weg waren naar Dubai zat er een week tussen voordat ik vertrok naar Tokio, om daar te meten met Lonneke.

Natuurlijk flink door gewerkt die week, aangezien ik niet echt van plan was om iets aan school te doon terwijl ze hier was, u begrijpt het wel haha. Op 14 november 04:30 loeide mijn wekker. Snelsnel aankleden en de deur uit, mijn vlucht naar Tokio was om 07.55. Lonneke was toen al lang onderwegvanuit Amsterdam. Van te voren was ik eigenlijk helemaal niet zenuwachtig om haar weer te zien, maar naarmate ik dichter bij Tokio kwam, hoe meer het me begon te kriebelen. Uiteindelijk heb je elkaar toch bijna drie maanden niet gezien en het is stiekem toch best wel spannend. We kwamen allebei op verschillende vliegvelden aan dus we hadden afgesproken om elkaar te treffen ‘ergens in Tokio’. We hadden een metrostation afgesproken en uiteindelijk vonden we elkaar vrij gemakkelijk. Ik moet zeggen, het moment dat je elkaar weer ziet is er toch wel een voor in mijn autobiografie later (haha), het was echt een heerlijk moment. Ik geloof dat we de eerste paar minuten niks tegen elkaar hebben gezegd en alleen maar hebben staan knuffelen. Die Jappanners hebben waarschijnlijk wel raar staan kijken, but who cares?! Het was echt heel fijn om elkaar eindelijk weer te kunnen vastpakken. Eigenlijk was het vanaf het eerste moment weer zoals we afscheid hadden genomen, lekker normaal en heel chill&fijn. Lonn had een super strakke reisplanning gemaakt, want daar heeft ze talent voor, zodat we zoveel mogelijk konden zien in zo min mogelijk tijd. We vlogen immers zondag rond de middag al weer naar Seoul, het was dus eigenlijk een flitsbezoek, maar desalniettemin; heel erg geslaagd! Nadat we elkaar hadden getroffen moest er natuurlijk even gegeten worden, en wat kun je als beste eten in Japan; sushi. En laat dat nu even met afstand, maar dan ook met hele grote afstand, het favoriete eten zijn van ons beiden. En ik kan u vertellen, alle sushi die we daar hebben gegeten was heerlijk. Daarna gingen we naar het hotel om even al onze spullen te droppen. We hadden echt een meer dan prima hotel in een interessante wijk; ‘rosse buurt’. Maar verder niks van meegekregen, het is daar allemaal vrij achter gesloten deuren. We hadden een lekker kleine, maar vooral super knusse kamer; helemaal prima. Ik ga niet alles samenvatten van wat we hebben gezien, want dan ben ik morgenvroeg nog bezig, maar ik kan u vertellen dat we binnen 48 uur echt heel veel hebben gezien van Tokio. Japan is toch wel anders dan Zuid-Korea, het is ten eerste veel drukker, en ten tweede de mensen zijn veel minder traditioneel en veelal moderner dan de Zuid-Koreanen. Waar de Zuid-Koreanen nog best wel aan tradities gebonden zijn. Japan is dit stadium al lang gepassseerd, de tradities zijn er nog, maar mensen zijn niet bang om zich te kleden hoe ze willen etc. In Zuid-Korea is dit toch nog wel wat gecontroleerder, de sociale controle is nog super hoog. Time flies when you are having fun, dus voordat we het doorhadden zaten we allebei, in een ander, vliegtuig naar Seoul. Wederom kwamen we allebei aan op een ander vliegveld, maar uiteindelijk vonden we mekaar weer op het afgesproken station. We verbleven de hele week in een hostel, waar we wel onze eigen badkamer hadden, wat ik altijd wel prettig vind moet ik zeggen. En ook in Seoul heb ik haar alle ‘highlights’ wel kunnen laten zien. Maar het was vooral gewoon heel fijn dat we weer samen waren en daar hebben we ook allebei erg van genoten heb ik de indruk! Ik vond het persoonlijk ook erg leuk om haar voor te stellen aan de mensen waar ik toch wel dagelijks mee om ga. Zo heeft ze toch een beetje een gezicht gekregen bij de namen die soms wel eens genoemd worden op de Whatsapp of Skype. Ik zal behoorlijk wat foto’s toevoegen bij dit verslag, want foto’s zeggen meer dan duizend woorden zeggen ze wel eens. Het is nu donderdag hier, zondag is Lonn weer vertrokken. Als het aankomt op afscheid nemen ben ik echt een held op sokken, ik ben er gewoon echt héél slecht in. Maargoed, het hoort erbij. Over een dikke drie weken ben ik alweer in Nederland te bewonderen, en het is eigenlijk bizar hoe, uiteindelijk, de tijd toch super snel voorbij is gegaan. De komende weken staan eigenlijk in het teken van finals en een aantal projecten afmaken. Dus ik ga nog even een drukke tijd tegemoet!

Tot snel,
Tom